Και ο Ελευθέριος συνέχιζε τα λεγόμενά του. Ίσως και να μην άκουγα κανονικά πλέον. Έχω την εντύπωση πως αποκοιμήθηκα μπροστά από το Σπουδαστήριο Κλασικής Φιλολογίας, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος. «Λευτέρη, θέλεις να παντρευτείς;» με ερωτά το Τοματινάκι. «Γενικότερα;» «Ειδικότερα! Βλάκα!» και με χτυπά. «Ως τώρα έχουμε γευματίσει φορές πέντε στο σπίτι μου και…
Το πιάνο είχε μία πλουμιστή φουντωτή ουρά. Κατεπλάκωσε τον Ελευθέριο, ως προερρήθη. Ο Λευτέρης καθώς καθόταν έξω από το Σπουδαστήριο Κλασικής Φιλολογίας, δεν τίναξε από πάνω του τις γατότριχες, μα γαλής επιψαύων τριχός συνέχισε να λέει για την Κωνσταντίνα: «Τα μάτια της, μαυλιστικά μέσα σε μια κατάφαση γέρνει. Με αγγίζει στους ώμους, στα πλευρά, στο…
Ω ναι. Ήρθεν η ώρα κι ο καιρός. Κι η μέρα ξημερώνει. Να φανερώσει ο Λεύτερης το πρόσωπο που χώνει. Ο ήρωάς μας θα λυθεί, καλπάζει σαν το πόνι. Χλιμίντρα και ρουθούνιζε κι έκαιγε σαν αμόνι. Εφάνη ολόχαρη η αυγή και τη δροσούλα ρίχνει. Σημάδια τση ξεφάντωσης κείνη την ώρα δείχνει. Tα περιγιάλια ελάμπασι, κ’…
Εκείνη την φορά στο τραπεζάκι λοιπόν… «Έλα αγόρι μου, έλα devirginzer μου εσύ, έλα. Εσύ είσαι. Λιόντας άγριος και πίθηκας που δαγκώνει. Θα βγεις σήμερα και θα την κατασπαράξεις. Έλα μάγκα μου. Έτσι σε θέλω, μόνο σούζες. Αγόρι μου εσύ!» Ο Ελευθέριος κοίταζε τον εαυτό του από τον καθρέπτη της λευκής Μερσεντές του ογδόντα και…
Τα Νέα του Βελγίου 