«Tubus farinarius, dulcissimo, edulio ex lacte factus» Marcus Tullius Cicero «Il cannolo non è un dolce cristiano… tradiscono una indubbia origine mussulmana» Duca Alberto Denti di Pirajno “Leave the gun, take the cannoli” Pietro Clemenza, The Godfather I will tell you a story. A story with tears. The lacto-comic(dairy). Rich in calcium. And amiant. You…
Μας εδείκνυε το λοιπόν ο Ρήγας ο Φεραίος το ηλιόλουστον εκείνο ήμαρ, εικοστόν πρώτον του Μαΐου. Εδείκνυε προς την Εθνικήν Βιβλιοθήκην, και καθώς εθώρουν το μακρύ του το μαλλί, εσκέφθην πως τη σήμερον ημέρα οι συντηρητικούληδες δηλώνουν μαλλιαροί επαναστάται για να μη τους πεις τι ακριβώς είναι, αδαείς φασίστες. Μα τους αγαπώ. Δικαίωμά των ο…
Ένθα ο Ελευθέριος γηρασμένος θυμάται ή μπερδεμένος κοιμάται τον χορό του φλεγόμενου φλαμίνγκο. Το σωτήριον έτος 2044 θυμόμαστε όλα εκείνα τα περί κρίσης και γελάμε. Εντάξει, είναι γεγονός πως το κάποτε “ιν” Γκάζι έχει ψοφήσει για τα καλά. Έχουνε ξεμείνει πέντε δέκα μπαράκια, ξέθωρο σημάδι της αλλοτινής γιορτής που στηνόταν εδώ κάθε Παρασκευή. Σήμερα ήρθα…
Μα σήμερον, ημέραν εορτής της Κωνσταντίνας; Των εικοσιενός Μαΐων; Είναι πάλι χάρμα οφθαλμών. Ω. Με έχει εξαντλήσει ότι δεν έχω καταφέρει εισέτι πλάνο να θέσω, πώς θα την εορτάσω. Επομένως περιορίζομαι να της ζητήσω, πάμε επιτέλους για καφέ ομιλητικόν. Διότι διαισθάνομαι πως δεν έχουμε κατεφέρει να ομιλήσουμε ως οι άνθρωποι πράττουν. Διότι επιθυμώ δώρα να…
Και ο Ελευθέριος συνέχιζε τα λεγόμενά του. Ίσως και να μην άκουγα κανονικά πλέον. Έχω την εντύπωση πως αποκοιμήθηκα μπροστά από το Σπουδαστήριο Κλασικής Φιλολογίας, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος. «Λευτέρη, θέλεις να παντρευτείς;» με ερωτά το Τοματινάκι. «Γενικότερα;» «Ειδικότερα! Βλάκα!» και με χτυπά. «Ως τώρα έχουμε γευματίσει φορές πέντε στο σπίτι μου και…
Το πιάνο είχε μία πλουμιστή φουντωτή ουρά. Κατεπλάκωσε τον Ελευθέριο, ως προερρήθη. Ο Λευτέρης καθώς καθόταν έξω από το Σπουδαστήριο Κλασικής Φιλολογίας, δεν τίναξε από πάνω του τις γατότριχες, μα γαλής επιψαύων τριχός συνέχισε να λέει για την Κωνσταντίνα: «Τα μάτια της, μαυλιστικά μέσα σε μια κατάφαση γέρνει. Με αγγίζει στους ώμους, στα πλευρά, στο…
Στο Σπουδαστήριο Κλασικής Φιλολογίας στον έβδομο ουρανό της Φιλοσοφικής Σχολής συνήθως βρίσκεις αυτά που ψάχνεις. Ή μάλλον εκείνα σε βρίσκουν, σα να εμφανίζεται ο Αισχύλος στενοχωρημένος που τα fragmenta του είναι μόνο fragmenta και να σου απαιτεί να ασχοληθείς μαζί του. Και εσύ ασχολείσαι, γιατί καλά τα λέει, αλλά δεν του εξομολογείσαι ότι κοίτα Αισχύλε,…
Βράδυ. Για την Μαριάνθη η νύχτα απεφάνθη. Της άρεσε να λούζεται στα σκοτεινά. Της έδινε μιαν αίσθηση επιστροφής στην κοιλιά της μάνας της τούτη η υγρή ατμόσφαιρα κι η τρομερή αοριστία του σκότους. Και θυμόταν και τον μπαμπά, τότε που την έκανε μπάνιο και πρόσεχε μην πέσουν αφροί στα μάτια και αρχίσει να κλαίει. Όχι…
Είναι Ιούνιος. Ο ήλιος, δίχως ντροπή καμιά και δίχως να κοκκινίζει διόλου, καψαλίζει λίγο λίγο τα έκθετα γόνατα των κοριτσιών της Φιλοσοφικής. Αγχωμένα εκείνα, περιφέρουν τα αναψοκοκκινισμένα τους μάγουλα στα πράσινα πέλματα του Υμηττού. Μια σχεδόν εκστατική ζωγραφιά άνωθεν του Νεκροταφείου Ζωγράφου. Είναι Ιούνιος και έχει εξεταστική, και όλες οι εξεταστικές των Ιουνίων είναι ανελέητες.…
Ω ναι. Ήρθεν η ώρα κι ο καιρός. Κι η μέρα ξημερώνει. Να φανερώσει ο Λεύτερης το πρόσωπο που χώνει. Ο ήρωάς μας θα λυθεί, καλπάζει σαν το πόνι. Χλιμίντρα και ρουθούνιζε κι έκαιγε σαν αμόνι. Εφάνη ολόχαρη η αυγή και τη δροσούλα ρίχνει. Σημάδια τση ξεφάντωσης κείνη την ώρα δείχνει. Tα περιγιάλια ελάμπασι, κ’…
Τα Νέα του Βελγίου 