Και να που ένα χρόνο μετά το πρώτο γράμμα που έφτασε στα ΝΤΒ από την Κοπεγχάγη, έρχεται ένα δεύτερο. Aυτή τη φορά, το γράμμα έρχεται κατευθείαν από το γήπεδο, όπου μια πολυπολιτισμική ποδοσφαιρική ομάδα, ο Οlympiacos Copenhagen (ουδεμία σχέση με τον ΟΣΦΠ) στέλνει ένα ξεχωριστό μήνυμα ενάντια στο ρατσισμό.
Γιατί δε γράφεις για αθλητικά, με ρώτησαν. Με κορόιδευαν, το είδα στα μάτια τους. Πληγώθηκα, μα το ξεπέρασα. Δυο μέρες διάβαζα Jimmy Glass, άλλες δύο Jernesto Valverde και τις επόμενες δύο σκεφτόμουν. Την έβδομη μέρα ξεκουράστηκα και τώρα νοιώθω έτοιμη.
Θα μπορούσαν να γραφτούν κείμενα για χιλιάδες γκολ της ιστορίας του ποδοσφαίρου, για χιλιάδες αγώνες και με αφορμή χιλιάδες λόγους να μιλήσεις για αυτά. Με πρόσφατες τις μνήμες της περιβόητης decima, του δέκατου champions league που σήκωσε μόλις η Ρεάλ Μαδρίτης, θυμόμαστε ένα συγκεκριμένο γκολ ενός συγκεκριμένου τελικού.
Η πλέον αμφισβητούμενη των (απο)φάσεων. Εκεί που καθορίζονται αποτελέσματα από ένα πέναλτι που δεν ήταν, ή εκεί που οδηγείται ένας νοκ-άουτ αγώνας για την ανάδειξη νικητή. Δε προτείνεται σε καρδιοπαθείς.
Η σεζόν στο ΝΒΑ ξεκίνησε και παρακολουθώντας τους πρώτους αγώνας συνειδητοποίησα ότι τόσο οι ίδιες οι ομάδες αλλά ακόμα περισσότερο οι πόλεις τους, προκαλούν (μπασκετικούς και κυρίως) μη μπασκετικούς συνειρμούς που οδηγούν στα άδυτα της ποπ κουλτούρας.
Πέρασε και αυτό το ντέρμπι αναίμακτα και αναμενόμενα. Όμως όπως κάθε ψυχαναγκαστικός που σέβεται τον εαυτό του, είπα να κάνω ένα μικρό στατιστικό ξεψάχνισμα στο ερυθρόλευκο μη σκοράρισμα (!) στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Με αφορμή την μεθαυριανή μάχη της Λεωφόρου, ας κάνουμε μια ανασκόπηση σε πέντε από τα πιο αξιομνημόνευτα ντέρμπι των δύο αιωνίων μετά το 2000.
Ο Σ. Μπα. Π. και η ανεξάντλητη μανία του για παιχνίδια που δε χρειάζονται μπάλα, ταμπλό, διαιτητή ή λογική δεν μπορούσε να σας αφήσει έτσι για όλον το χειμώνα. Το Ψαράκι 2 το ευχαριστηθήκατε στις παραλίες φέτος το καλοκαίρι, αλλά επειδή δε θέλουμε να πουντιάσετε παίζοντάς το στο καταχείμωνο επειδή τόσο πολύ σας άρεσε, έχουμε…
Wimbledon 2013: νέα ρεκόρ, νέα πρόσωπα και η απουσία της αυτής Μεγαλειότητος Κάποια πράγματα ευτυχώς έμειναν ίδια και φέτος στο Wimbledon, το πιο πατροπαράδοτο τουρνουά του κόσμου: οι παίκτες ντυμένοι στα κάτασπρα, διαιτητές, linesmen και ball kids με τα Ralph Lauren κουστουμάκια τους, η γνωστή ουρά για την απόκτηση εισιτηρίων (Wimbledon queue) μετρούσε μήκος λίγων…
Τα παιχνίδια στη θάλασσα δε χορταίνονται. Κυρίως γιατί όταν είσαι στο νερό και δεν έχεις όρεξη να κολυμπήσεις καταλήγεις να κοιτάς τα χέρια σου να μουλιάζουν, που μια χαρά είναι κι αυτό, αλλά αν είχαμε και τίποτα να κάνουμε καλύτερα. Και είναι λίγο κρίμα που η γκάμα των παιχνιδιών στη θάλασσα μικραίνει, κυρίως γιατί μερικά…
Τα Νέα του Βελγίου 