The art of magazine: Creem

Πριν αγαπήσουμε τα μπλογκ, τα σάιτ και οτιδήποτε κινείται στο ίντερνετ, ζούσαμε σε μια εποχή που περιμέναμε το επόμενο τεύχος κάποιου περιοδικού. Κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα, μια στα τόσα. Τα ΝΤΒ κάνουν μια βόλτα στον κόσμο, θυμούνται περιοδικά που έπαιξαν τον ρόλο τους τις περασμένες δεκαετίες και εντοπίζουν έντυπα που αντιστέκονται ακόμα στον ηλεκτρονικό τύπο.

Για παράδειγμα, το Creem.

Ενας τύπος μανιακός με τη μουσική, που ζει στις ΗΠΑ το 1969 και ψάχνει ένα μέσο έκφρασης, αντί να φτιάξει ένα συγκρότημα, φτιάχνει ένα περιοδικό. Διαβάζοντας την ιστορία του Creem είναι σαν να διαβάζω την ιστορία μιας ροκ μπάντας. Μια ιστορία γεμάτη μύθους, θρυλικές φυσιογνωμίες, αλκοόλ και ναρκωτικά, τσακωμούς, ξύλο και μια σπουδαία κληρονομιά. Και για τη μουσική και για την δημοσιογραφία. Ο τύπος που λέγαμε πριν λεγόταν Barry Kramer, ήταν ιδιοκτήτης ενός δισκάδικου στο Detroit που μαζί με έναν άλλο τύπου που δούλευε σε ένα άλλο δισκάδικο στο Detroit, τον Tony Reay, είπαν να φτιάξουν ένα περιοδικό. Τοπικό στην αρχή, που όμως πολύ γρήγορα κατάφερε να κυκλοφορεί και να διαβάζεται σε ολόκληρη τη χώρα. Το όνομα προήλθε απ’ τους Cream, που ήταν η αγαπημένη μπάντα του Reay.

Δυο χρόνια αργότερα το Creem προσέλαβε τον 23χρονο τότε Lester Bangs ο οποίος είχε μόλις απολυθεί απ’ το Rolling Stone επειδή με τις δισκοκριτικές του προσέβαλε τους μουσικούς. Ο Bangs, αυτός ο μικρός Hunter Thompson, έχει μείνει πλέον στην ιστορία ως ο «καλύτερος Αμερικάνος κριτικός της ροκ μουσικής». Εξαιρετικά ταλαντούχος αρθρογράφος με ιδιαίτερη αντίληψη για την μουσική, λάτρευε τον Lou Reed και δημοσίευσε στο Κριμ κομμάτια όπως το «Let Us Now Praise Famous Death Dwarves», μια συνέντευξη με τον Reed γραμμένη σύμφωνα με την gonzo φιλοσοφία αλλά και το «The Greatest Album Ever Made», μια απολαυστική κριτική για το Metal Machine Music. Τα δυο αυτά κείμενα θεωρούνται κειμήλια της ιστορίας του Αμερικάνικου τύπου. Τα συναντάμε συχνά σε λίστες του στιλ τα 100 καλύτερα άρθρα που γράφτηκαν ποτέ, για να καταλάβετε. Ο Bangs πέθανε το 1982 σε ηλικία 33 ετών από υπερβολική δόση. Μια εκδοχή της προσωπικότητάς του την είδαμε στο σινεμά όταν τον υποδύθηκε ο Philip Seymour Hoffman στο Almost Famous.

Στα κείμενα του Creem πιστώνεται η δημιουργία του punk rock και του heavy metal. Δεν εννοώ μόνο ως μουσικούς όρους (που θα ήταν κι αυτό σπουδαίο) αλλά ως μουσικά ρεύματα. Το Creem εντόπισε τις συνθήκες, ταξινόμησε τα γεγονότα, αξιολόγησε τις προοπτικές, μίλησε για πράγματα και τα έκανε να συμβαίνουν. Όπως λέει και ο Alice Cooper σε ένα τραγούδι, «But the Riff kept a Rockin’/ The Creem kept a-talkin’». Ο θρύλος λέει ότι κι ο Cobain επηρεάστηκε για τη μουσική του διαβάζοντας τα τεύχη του Creem. Το περιοδικό ακολούθησε, με άλλα λόγια, τη μουσική κουλτούρα της εποχής από τόσο κοντινή απόσταση ώστε κάποιες φορές βρέθηκε να είναι μπροστά της. Ήταν μέρος της κουλτούρας, κομμάτι της. Μετά τον θάνατο του Kramer το 1981 το περιοδικό συνέχισε να κυκλοφορεί μέχρι να σταματήσει οριστικά το 1989 και ενώ εν τω μεταξύ είχε κάπως χάσει την επιρροή του και την αίγλη του. Ακολούθησαν πάντως (και ακόμα γίνονται) διάφορες απόπειρες για την επανακυκλοφορία του με αρκετά νομικά κολλήματα να βρίσκονται στη μέση περί πνευματικών δικαιωμάτων και άλλα τέτοια. Ωστόσο υπάρχει στον αέρα η σελίδα του απ’ όπου μπορεί κανείς να πάρει μια μυρωδιά μιας άλλης εποχής. Έξω απ’ την κουλτούρα μας σήμερα, ακόμα κι αν ακούμε αυτή τη μουσική, έξω απ’ την αισθητική και τη λογική μας. Αλλά βρίσκει μια θέση μαζί με κάποιες παλιές, ξεχασμένες ή όχι, αγαπημένες μας μπάντες.

_______________________________________________________________________________

Διαβάστε τις εντυπώσεις μας από άλλα περιοδικά αυτού του κόσμου στην ενότητα Art of Magazine.