Αγαπάτε το Risk φανατικά; Μήπως κανένας δεν παίζει μαζί σας πια; Μήπως οι φίλοι σας ωρίμασαν και δεν γουστάρουν τέτοια; Κανένα πρόβλημα. Γι’ αυτό υπάρχουν τα παιχνίδια στο Pc. Για τη μοναξιά –την υπέροχα επικίνδυνη αυτή κατάσταση.
Θυμηθείτε τότε που υπήρξατε Δούκες του Νόρφοκ. Τότε που σιγά σιγά –μέσω δολοπλοκιών, σωστών γάμων, δωροδοκιών, μπάσταρδων παιδιών και μαχών εκ των μετόπισθεν- αναρριχηθήκατε στον θρόνο της Αγγλίας. Θυμηθείτε τους εκνευριστικούς –τύφλα να έχει το Braveheart- Σκωτσέζους να μη το βάζουν κάτω. Θυμηθείτε τον Πάπα που με ένα “Deus Vult” δικό του καλούσε τον χριστιανικό κόσμο σε Σταυροφορία. Και εσείς υπακούοντας, παρατούσατε τα παγωμένα γρασίδια της Γηραιάς Αλβιόνας για άλλα μέρη εξωτικά. Για τόπους όπου ρέει το μέλι, το γάλα, τα πλούτη, η δόξα και οι θρύλοι της Ανατολής. Και πολύ πιθανόν –επειδή υπακούσατε- τα χάνετε όλα και βρίσκεστε αλυσοδεμένοι σε κάποιο μπουντρούμι της Συρίας. Να κυνηγάτε ποντικούς για πρωινό.
Εάν δεν έχετε πάρει ψυχεδελικά ναρκωτικά, ενώ παράλληλα έχετε κόλλημα με το Μεσαίωνα, είναι άκρως απίθανο η προηγούμενη εισαγωγή να περιγράψει κάποιο όνειρό σας. Μα, και να τηρείτε τις δύο προαναφερθείσες προυποθέσεις, καθόλου σίγουρο δεν είναι πως θα καταφέρετε να ονειρευτείτε τα πολύπλοκα ζητούμενα. Λογικά τα όνειρά σας θα χαλάσουν από κάποια στον ύπνο σας επίσκεψη νεκρού συγγενή σας ντυμένου με κοστούμια της μεταπολίτευσης, κάποιου παλιού αμόρε σας που φιλιέται με τον κολλητό/κολλητή σας, από τον διευθυντή σας να ωρύεται για «περισσότερη αποδοτικότητα». Καθόλου ατμοσφαιρικά, καθόλου μεσαιωνικού αρώματος πράγματα δηλαδή. Ψευδαισθήσεις μεγαλείου, οράματα των «σκοτεινών χρόνων» και απίθανη διασκέδαση «τύπου επιτραπέζιου» -εάν, που δεν δηλαδή, αλλά λέμε- εάν ενδιαφέρεστε μπορεί να σας προσφέρει το Crusader Kings 2. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Πρόκειται για ένα υπερπολύπλοκο Risk στο Μεσαίωνα, τόσο κοντά στη στυγνή πραγματικότητα που τρομάζει. Χωρίς εντυπωσιακά cinematics, χωρίς φαντασμαγορικά γραφικά, χωρίς φανφάρες και απουσία τυπικής videogame δράσης. Έχει όμως άλλη γλύκα. Αυτήν της απόλυτης προσομοίωσης.
Όπου οι Πορτογάλλοι έχουν γίνει άπληστοι. Υπάρχει και αντίστοιχο βιντεάκι -πίσω από την εικόνα
Εδώ δεν έχει τερματισμούς, ούτε άνοδο σε levels, ούτε high score επί της ουσίας. Εδώ τα πράγματα είναι απλά πολύπλοκα. Διαλέγετε έναν κόμη, έναν δούκα, ένα βασιλιά και προσπαθείτε να διατηρήσετε τη γενιά του. Μετά αναλαμβάνουν οι γιοι, οι κόρες, καμιά φορά ακόμα και τα μπάσταρδα παιδιά του. Και ταξιδεύετε στον χρόνο της Μεσαιωνικής Ευρώπης. Εδώ δεν παίζουν ρόλο τόσο τα «στρατιωτάκια» σας αλλά οι συμμαχίες σας. Οι σκληρές σας αποφάσεις. Οι άτυχοι θάνατοι των συγγενών σας. Τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Οι δολοφονίες στις αυλές. Το παιχνίδι δεν έχει ψεύτικους ηρωισμούς, κάθε κίνηση μετράει, σα σκάκι στο πιο εξελιγμένο του που δίνει βαρύνουσα σημασία στη διπλωματία.
Αφεθείτε, λοιπόν, εάν αρέσκετε στα παιχνίδια εξουσίας. Το συγκεκριμένο strategy game έχει μια δαιμονισμένη ικανότητα να δημιουργεί εξ αυτών, τόσο εντυπωσιακά σενάρια εναλλακτικής ιστορίας, ικανά από μόνα τους να δημιουργήσουν ένα άκρως ενδιαφέρον μυθιστόρημα. Άλλωστε στις οθόνες του υπολογιστή σας είναι πολύ πιο ακίνδυνα από ότι στην πραγματική ζωή. Βέβαια, ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαθείτε από αυτή. Τα παιχνίδια που προσομοιώνουν την πραγματικότητα και δε στοχεύουν στον τερματισμό είναι life threatening ενίοτε. Όσοι έχουν παίξει Football Manager αντιλαμβάνονται τι λέω.
Τώρα, για τους πλέον σκληροπυρηνικούς και «καμένους» των ηλεκτρονικών φανταστικών αποδράσεων το παιχνίδι «χόντρυνε» πρόσφατα. Επειδή στα «χομπίστικα» games, όπως το Crusader Kings 2, οι παίχτες είναι αχόρταγοι για νέες περιπέτειες μπορεί κανείς να «ταξιδέψει» και αλλού. Υπάρχει mod του παιχνιδιού που σε μεταφέρει στην ήπειρο του Westeros, στον κόσμο που έχτισε ο George R. R. Martin και η σάγκα του ονόματι “Song of Ice and Fire”. Το “Game of Thrones”, βρε αδερφέ, για να το πω πιο απλά. Έτσι, αντί να αναλάβετε το ρόλο κάποιου Δούκα της Φλάνδρας που πιθανόν δε τον θυμάται ούτε η μάνα του ή που για να τον γνωρίσετε πρέπει να κατεβάσετε ιστορικές εγκυκλοπαίδειες μπορείτε –πιο απλά- να υποδυθείτε τον Tyrion Lannister, τον νάνο. Ή τον Robb Stark ή ακόμα και τον Μικροδάχτυλο. Και το παιχνίδι να πάρει μια ακόμα πιο συναισθηματική χροιά –ιδιαίτερα δε εάν είστε αναγνώστες των βιβλίων. Από την άλλη πάλι δε ξέρω εάν θα πρότεινα να ασχοληθεί κανείς με το παιχνίδι. Κινδυνεύει άσχημα να «καεί» ζωντανός. Τόσο όσο μαρτυρεί η πρόσφατη, μέσω SMS, συνομιλία μου με τον κολλητό μου:
«Στις δέκα για μπύρες;»
«Ναι. Αλλά άσε με τώρα όμως γιατί προσπαθώ να παντρέψω τον γιό μου με την Arya Stark και μου κάνει τη δύσκολη»
«Χτίσε καλά την πόλη σου για στρατό. Πάρε ένα claimant του δουκάτου στην αυλή σου. Μπες με τους σιδεροντυμένους σου στο κάστρο του αρχίδα και βίασε ομαδικά το μπαζάκι που θα τολμήσει να σου πει όχι. Μπόνους πόιντς αν την παντρέψεις τελικά με τον γελωτοποιό»
Η πραγματεία των Νέων του Βελγίου σχετικά με τη saga του George R. R. Martin, «A Song of Ice and Fire», δεν σταματά -που θα έλεγαν και οι Vegas.
Σχετικά posts:
Παραγλωσσολογία: Εσύ μιλάς Ντοθράκι;
Τα Νέα του Βελγίου 
Θέλω να παίξουμε.
Ο χάρτης ο πρώτος μου θύμισε λίγο το lords of the realm.
Πολύ περισσότερο πολύπλοκο και με έμφαση στη διπλωματία όπως είπα. Υπέροχο.
Ναι, το φαντάζομαι. Θέλω να παίξουμε.
Την πεμπτη κατεβασα το τελευταιο πατς με τους βυζαντινους.
Προχθες καηκε το τροφοδοτικο μου.
Απο τοτε διαβαζω στο λαπτοπ Νικητα Χωνιατη αναφωνοντας «ρε το noobα» κάθε φορα που καποιος κομνηνος παντρευει την κορη του με Ουγγρο/Γαλλο/Γερμανο που ειναι πολυ μακρια για effective alliance.
Τρου Στορι.
ΥΓ. Το να συγκρινεις το CK με το Risk ειναι σαν να συγκρινεις το FM με το σουμπουτεο
Ισχύει απόλυτα ότι είναι σα να το συγκρίνεις με το Subuteo.
Απλά όταν ήμουν μικρός, έπαιρνα ομάδες στο Subuteo, έβγαζα δικά μου ονόματα στους παίκτες και έπαιζα -μόνος μου- ένα τύποις fantasy league. Την ιδέα μου την είχε βάλει ένας φίλος όταν είχαμε παίξει κάτι αντίστοιχο στο Pro-Action.
Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, το ίδιο συμβαίνει ή συνέβαινε στο μυαλό μου και με το Risk,
Το CK είναι το Risk όπως θα έπρεπε να είναι -στο μυαλό μου τουλάχιστον.
ΥΓ= Πόσους μήνες είχες ανοιχτό πάλι τον υπολογιστή και κάηκε το τροφοδοτικό;
Πονεμενη ιστορια.
Η δικιά μου ή η δικιά σου;
both
Μα το Δία με την τελευταία αναφορά σου Jorn άρχισα να τραγουδάω!…
«βαρέθηκα την πίεση του αφεντικού
μου χει κάνει μείωση μισθού
σήμερα έχει ζέστη μέσα στο γραφείο
θα θελα να είχα ένα κρύο φρύο»
και σε διπλανό παράθυρο ανοιγμένα τα συνοικέσια με τις Δούκισσες του Νόρφοκ.
Ρε μαλάκα, το κατέβασα, το έτρεξα αλλά δεν την πάλεψα.. Η κάπου χάθηκα ή κάπου με έχασε…
Παραδέξου το ρε, είσαι ένας ρίψασπις.
Δεν είσαι true.
Να πας να παίξεις κάν Pro να στρώσεις. Δεν είσαι για αληθινά μεγαλεία καψίματος.