Πεζά Haiku Μπαρόβια op. 11

Πράγμα ιερό η ελευθερία της έκφρασης και οφείλει ο καθείς να μην κρίνει ίνα μη κριθεί.

Σε κάθε επίσκεψή στη δυτική όχθη των Αθηνών ο λιγότερο διαλλακτικός άνθρωπος του σύμπαντος και παράλληλα φίλος-συμφοιτητής αγωνιούσε  να μας μυήσει σε έναν ξεχασμένο κόσμο. Στο μπαρ «η Λησμονιά» ελληνιστί, η ψυχεδέλεια των 60s δεν απεβίωσε ποτέ -όλοι οι κατάλληλοι άνθρωποι ήταν εκεί άλλωστε. Ο επιβλητικός «Πάπιας», ο «Κορδέλας», η «Τζάνις Τσόπλιν» και τόσοι άλλοι που χόρευαν, ωσάν να μην υπήρχε αύριο, στο ρυθμό των ρετρό ήχων. Τύφλα στο μεθύσι γνωστός θαμών του μαγαζιού με πλησίασε σε σκοπό την κουβέντα. Ρευόταν επικίνδυνα πολύ μα κατάφερε την κρίσιμη στιγμή να κλείσει ερμητικά το στόμα με το χέρι του. Καθώς γαστρικά υγρά έρεαν στα δάκτυλά του.

Γέλασε λέγοντας: «Μετά το τρίτο ρεψιματάκι -καταλαβαίνεις…»

14 σκέψεις σχετικά με το “Πεζά Haiku Μπαρόβια op. 11

  1. Όλοι σου έχουμε εμπιστοσύνη σε αυτόν τον τομέα. Δε μας απογοητεύεις ποτέ -ΕΜΑΣ.

    Απογοητεύεις τους συγγενείς σου, τις ερωτικές σου σχέσεις, την κοινωνία μέχρι και τους δασκάλους στο δημοτικό απογοητεύεις με τα μεθύσια σου.

Αφήστε απάντηση στον/στην johnny plunders Ακύρωση απάντησης